Fotografia tragikomiczna

Niestety, coraz częściej spotykam się z przejawami ludzkiej, że użyję eufemizmu: beztroski o środowisko. Tym razem kadr rodem z gospodarnej i słynącej z dbania o porządek Wielkopolski. Takie są stereotypy o Wielkopolanach: że to ludzie dbający o porządek. A tu taka „niespodzianka”. Po prostu antyprzykład. Gdyby jednak to zdarzyło się jednorazowo… Ale gdzie nie pojadę - jest podobnie! Dzieje się naprawdę coś niedobrego: przestaliśmy po sobie sprzątać.

tekst i fotografia: © Dawid Tatarkiewicz

Zachęcam do przeczytania bogato ilustrowanego fotografiami artykułu o tym, jak wyglądała sytuacja śmieciowa nad Bałtykiem przed tegorocznym sezonem (tutaj odnośnik do tekstu). Gdyby ktoś miał wątpliwości, dodałem też kilka słów w tym temacie przy okazji pisania artykułu z innego, odwiedzonego ostatnio miejsca. Konkretnie: z Chodzieży (bezpośredni link). Tam, nad Jeziorem Strzeleckim, obok pięknych, powalonych do wody drzew, znajdowało się kolejne śmietnisko. Cała najbliższa okolica była niestety bardzo w tym względzie zaniedbana. I cóż poradzić?! Człowiek staje bezradny wobec niechęci posprzątania po sobie innych ludzi. A przecież wystarczyłoby, żeby każdy dbał o porządek we własnym zakresie.

Zazwyczaj dbamy o czystość w domu, mieszkaniu, obejściu. Dbajmy więc o porządek i w przyrodniczym środowisku życia. Z niego korzystają nie tylko inne istoty żywe, ale również my - ludzie. Tu odpoczywamy, tu łapiemy oddech, tu się relaksujemy. Nie zanieczyszczajmy tych miejsc. Środowisko jest jak biała kartka papieru: przyjmie wszystko. Ale ostatecznie, to my - ludzie - stracimy na jego zaśmiecaniu. Sprzątanie to element instynktu samozachowawczego, który chyba zatracamy, tonąc w odmętach niepohamowanego konsumpcjonizmu.